TERUGREIS

Het was een prima idee van mijn vriendin Ingrid. In plaats van een complete maandag op de Duitse snelwegen richting Nederland te vertoeven, zouden we zondagavond al naar huis vertrekken. Voor de drukte en voor de hitte uit. En er was nóg een bijkomend voordeel. Onze drie kinderen hadden namelijk een week van onophoudelijk zwemmen, rennen en stoeien achter de rug, en waren doodop. "Die pitten al voordat we de snelweg opdraaien", giechelde Ingrid.
 
Na het laatste avondmaal werd de auto dan ook gepakt en namen we afscheid van het huisje. Hevig gapend en in de oogjes wrijvend, nam het drietal plaats op de achterbank. Ingrid en ik keken elkaar aan. Vier uurtjes serene rust om de leuke, maar drukke vakantie op ons in te laten werken. Heerlijk.
 
Bij het opdraaien van de snelweg waren de zes de oogjes echter weer wagenwijd geopend. En de mondjes ook. "Zitten we nu nog steeds in Duitsland? Ik heb dorst. Hoe lang moeten we nog?" Na een half uur hebben we, op verzoek van het drietal, de piraten-cd van Jochem van Gelder opgezet. En drie kwartier later nog maar een keer. En op een tankstation in Luik kregen ze dan uiteindelijk tóch maar wat te drinken. Mits ze dan als-je-blieft nog even zouden gaan slapen. Het was toen even na middernacht. En ter hoogte van Sittard verdween Jochem van Gelder voor de derde keer in de cd-speler.
 
Lennard was de eerste die in slaap viel. Bij aflag Budel. Philip en Reinier gaven uiteindelijk de strijd op in Maarheeze. We hadden, volgens onze TomTom, nog drie minuten heerlijke rust in het verschiet.

Download de gratis app van Heeze-Leende24 en mis niets → Apple | Android